Καινοτόμα πυρίμαχα υλικά για αποδοτικούς κλιβάνους σιδηροπυριτίου

Οι κάμινοι σιδηροπυριτίου παράγουν κυρίως κράματα σιδηροπυριτίου, σιδηρομαγγάνιου, σιδηροχρωμίου, σιδηροπυριτίου και κράματα πυριτίου-μαγγανίου. Η μέθοδος παραγωγής είναι η συνεχής τροφοδοσία και η διακοπτόμενη απορρόφηση της σκωρίας σιδήρου. Είναι βιομηχανικός ηλεκτρικός φούρνος που λειτουργεί συνεχώς.

Ο φούρνος σιδηροπυριτίου είναι ένας τύπος κλιβάνου υψηλής κατανάλωσης ενέργειας, ο οποίος μπορεί να μειώσει την κατανάλωση ενέργειας και να αυξήσει την παραγωγή, έτσι ώστε η διάρκεια ζωής του κλιβάνου να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να μειωθεί το κόστος παραγωγής της επιχείρησης και οι εκπομπές ρύπων από υπολείμματα αποβλήτων. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι διαφορετικές θερμοκρασίες αντίδρασης των κλιβάνων σιδηροπυριτίου. Η χρήση πυρίμαχων υλικών από διαφορετικά υλικά είναι μόνο για αναφορά.

Περιοχή προθέρμανσης νέου υλικού: Το ανώτερο στρώμα είναι περίπου 500 mm, με θερμοκρασία 500℃-1000℃, ροή αέρα υψηλής θερμοκρασίας, θερμότητα αγωγιμότητας ηλεκτροδίων, καύση επιφανειακού φορτίου και θερμότητα αντίστασης ρεύματος κατανομής φορτίου. Η θερμοκρασία αυτού του τμήματος είναι διαφορετική, και είναι επενδεδυμένο με τούβλα από πηλό.

Ζώνη προθέρμανσης: Αφού εξατμιστεί το νερό, το φορτίο θα μετακινηθεί σταδιακά προς τα κάτω και θα υποστεί προκαταρκτικές αλλαγές στη μορφή του κρυστάλλου πυριτίου στη ζώνη προθέρμανσης, θα επεκταθεί σε όγκο και στη συνέχεια θα ραγίσει ή θα σκάσει. Η θερμοκρασία σε αυτό το τμήμα είναι περίπου 1300°C. Χτισμένο με τούβλα υψηλής αλουμίνας.

Περιοχή πυροσυσσωμάτωσης: Είναι το κέλυφος του χωνευτηρίου. Η θερμοκρασία είναι μεταξύ 1500℃ και 1700℃. Υγρό πυρίτιο και σίδηρος παράγονται και στάζουν στη λιωμένη λίμνη. Η πυροσυσσωμάτωση και η διαπερατότητα αερίων του υλικού του κλιβάνου είναι κακή. Τα μπλοκ πρέπει να σπάσουν για να αποκατασταθεί ο αερισμός και να αυξηθεί η αντίσταση. Η θερμοκρασία σε αυτή την περιοχή είναι υψηλή. Πολύ διαβρωτικό. Είναι κατασκευασμένο με ημιγραφικά τούβλα από άνθρακα - ανθρακούχο πυρίτιο.

Ζώνη αναγωγής: Ένας μεγάλος αριθμός ζωνών έντονης χημικής αντίδρασης υλικού. Η θερμοκρασία της ζώνης του χωνευτηρίου είναι μεταξύ 1750°C και 2000°C. Το κάτω μέρος συνδέεται με την κοιλότητα του τόξου και χρησιμοποιείται κυρίως για την αποσύνθεση του SIC, την παραγωγή σιδηροπυριτίου, την αντίδραση υγρού Si2O με C και Si κ.λπ. Οι περιοχές υψηλής θερμοκρασίας πρέπει να κατασκευάζονται με ημι-γραφίτη καβουρδισμένα τούβλα άνθρακα .

Ζώνη τόξου: Στην περιοχή της κοιλότητας στο κάτω μέρος του ηλεκτροδίου, η θερμοκρασία είναι πάνω από 2000°C. Η θερμοκρασία σε αυτή την περιοχή είναι η υψηλότερη περιοχή θερμοκρασίας σε ολόκληρο τον κλίβανο και η πηγή της μεγαλύτερης κατανομής θερμοκρασίας σε ολόκληρο το σώμα του κλιβάνου. Επομένως, όταν το ηλεκτρόδιο εισάγεται ρηχά, η περιοχή υψηλής θερμοκρασίας κινείται προς τα πάνω και η θερμοκρασία του πυθμένα του κλιβάνου Η χαμηλή λιωμένη σκωρία εκκενώνεται λιγότερο, σχηματίζοντας έναν ψευδή πυθμένα του κλιβάνου, προκαλώντας την κίνηση της οπής της βρύσης προς τα πάνω. Ένας συγκεκριμένος πυθμένας ψευδούς κλιβάνου έχει ορισμένα οφέλη για την προστασία του κλιβάνου. Γενικά, το βάθος εισαγωγής του ηλεκτροδίου έχει να κάνει πολύ με τη διάμετρο του ηλεκτροδίου. Το γενικό βάθος εισαγωγής πρέπει να διατηρείται στα 400mm-500mm από το κάτω μέρος του κλιβάνου. Αυτό το τμήμα έχει υψηλότερη θερμοκρασία και είναι χτισμένο με ημι-γραφίτη ψημένα κάρβουνα τούβλα.

Η μόνιμη στρώση είναι κατασκευασμένη από φωσφορικό σκυρόδεμα ή τούβλα από πηλό. Η πόρτα του κλιβάνου μπορεί να χυτευθεί με χυτές κορούνδιο ή να προστρωθεί με τούβλα καρβιδίου του πυριτίου.

Εν ολίγοις, ανάλογα με το μέγεθος, τη θερμοκρασία και τον βαθμό διάβρωσης του κλιβάνου σιδηροπυριτίου, πρέπει να επιλέγονται κατάλληλα, φιλικά προς το περιβάλλον και διαφορετικά υλικά από πυρίμαχα τούβλα και χυτά υλικά για επένδυση.